شعر عاشقانه

بعضی وقتها برای گردش بیرون می زنم. از این همه زیبایی و کوهستان پر تنوع ایری سفلی حیرتزده می شوم. از هر طرف که بروی زیبایی ها تمام نشدنی هستند.

اما باید اعتراف کنم:

چند روز پیش بطرف خاروانا در حال رانندگی بودم. هنوز چند صد متر از روستا دور نشده بودم که چشمم به سمت چپ مسیر افتاد. از تعجب شاخ درآوردم. تا بحال در روستا چنین صحنه ای ندیده بودم!!! در یک دره نسبتا بزرگ گودبرداری شده بود. داخل گودال و اطرافش پر بود از زباله، زباله هایی که به قول خدمان تجد پذیر نیستند. و اگر هم هستند حداقل 50 سال بطول می انجامد. خیلی ناراحت شدم. آب باران در گودال جمع شده بود. بوی تعفن می داد. چرا باید خودمان با دست خودمان طبیعت را برنجانیم. چرا باید هر روستا برای خودش یک زباله دانی ایجاد نماید. بهتر نیست تا بصورت متمرکز همه روستاها در یک مکان دور افتاده این کار را انجام بدهند؟!!!!

چرا با روش های نوین و استاندارد زباله ها را دفن نمی کنیم. چرا برای بازیافت زباله ها کاری نمی کنیم؟!!

من بخاطر همین مسائل از شهر تهران گریخته و به روستای خودمان پناه آوردم. اما اینجا هم همه آن چیزها که در تهران آزارم می داد وجود دارند. فقط با این تفاوت که در مقیاس کمتر و کوچکتر می باشد. از شورای محترم روستا، از دهیار عزیزمان، و بزرگان روستا خواهشمندم برای حل این معضل و جمع اوری زباله های زیانبار ( تعمیرگاه ماشین، موتور و ....) که در روستا وجود دارند تدبیری بیاندیشند. بالاخره هر مغازه ای که کسب درآمد دارد باید برای زباله های خودش هم اقدام کند. و اگر هم لازم باشد هزینه نماید. اگر الان برای روستا یک قانون مدون و جدی داشته باشیم در آینده انشاا... اگر روستا بزرگتر شد تبدیل به یک شهرک یا شهر زیبا و سازگار با طبیعت خواهد شد. ناگفته نماند ما در محدوده منطقه حفاظت شده محیط زیست زندگی می کنیم. و باید به این سرمایه ملی و دیگر جانداران احترام بگذاریم.

عکس در خصوص موارد ذکر شده موجود است. اما لازم ندیدم تا تصویر ارایه شود. چرا که معتقدم ایری سفلی بهترین روستای ایران است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: